Gdzieś między Polską a Niemcami, a szczególnie w NRD

Żegnaj NRD (24): Polak, Węgier – dwa bratanki

Posiadanie paszportu służbowego miało swoje zalety. Żeby pojechać gdziekolwiek na zwykły paszport turystyczny trzeba było mieć zaproszenie. Na paszport służbowy można było po prostu jechać. Ale to "można" to najlepsza ilustracja mojej tezy z wcześniejszej notki o nieodróżnianiu w języku polskim können od dürfen - technicznie można było, ale nie wolno. Formalnie rzecz biorąc paszport służbowy był własnością delegującej firmy i takie pojechanie sobie na wycieczkę było wykroczeniem z tytułu nieuprawnionego rozporządzenia własnością społeczną czy czegoś w tym rodzaju. Ale kto w Polsce by się tym przejmował.

W 1987 powstał plan żeby zrobić sobie wycieczkę na Węgry, do Budapesztu. Koncepcja była taka, że pojedziemy na pierwszego maja (taki pretekst ideologiczny) na zaproszenie tamtejszych studentów polskich zrzeszonych w ZSP (organizacjom młodzieżowym poświęcę chyba osobny odcinek). Nocować mieliśmy w tamtejszych akademikach, oczywiście na lewo. I się wybraliśmy, w trzy osoby. W banku wymieniliśmy marki NRD na forinty, kupiliśmy bilety na pociąg, i pojechaliśmy. Ach, najpierw jeszcze, specjalnie na tą okazję kupiłem od kolegi aparat fotograficzny - Zenit 12XP. Może nierewelacyjny technicznie, ale bardzo solidny.

Zenit 12XP

Zenit 12XP Źródło: www.collection-appareils.fr

Była to spora wyprawa - na Węgry jest jednak daleko. Najpierw pojechaliśmy pociągiem do Drezna, tam przesiedliśmy się do pociągu relacji Rostock - Budapeszt (a może nawet Sofia? Nieważne.). Pociąg jechał i jechał, przez Czechosłowację wyglądało nawet że jako osobowy - zatrzymywał się co chwilę, stał długo a mimo to trzymał się rozkładu. Czescy WOP-iści na wjedzie nie robili problemów, natomiast później, na granicy węgierskiej Węgier wszedł do przedziału, spojrzał na nasze paszporty służbowe i zapytał ostro, po polsku: "Który raz w tym roku?". Różnych pytań się spodziewaliśmy, ale takiego to nie. Nie wiem czy uwierzył gdy powiedzieliśmy że pierwszy, ale nas wpuścił.

Pierwszy szok spotkał nas zaraz po ruszeniu z granicy - do pociągu, jadącego już od prawie doby, wsiedli ludzie i zaczęli go w czasie jazdy sprzątać! Czegoś takiego nie było nawet w NRD. Sam Budapeszt też różnił się od Polski czy NRD - nie był szary, smutny i zaniedbany tylko piękny i kolorowy. Gdyby nie socjalistyczne samochody i autobusy Ikarus można by go było pomylić z Zachodem.

Budapeszt w roku 1987

Budapeszt w roku 1987

Spaliśmy w akademiku różniącym się od tych małomiasteczkowych w Ilmenau - był to wielkomiejski, duży, kilkunastopiętrowy wieżowiec z pośpiesznymi windami. Zamiast na piechotę poruszaliśmy się świetnie działającą komunikacją miejską (studenci pożyczyli nam sieciówki), chodziliśmy do pięknych kawiarni, jedliśmy niedostępne gdzie indziej smakołyki jak lody z mielonymi kasztanami... Normalnie Zachód. Tamtejszy sklep spożywczy już wtedy praktycznie niczym nie różnił się od dzisiejszych supermarketów. Można było w nim kupić produkty zachodnich marek, być może nie oryginalne tylko licencyjne, ale zawsze.

Tamtejsi studenci polscy narzekali tylko na węgierski chleb - z domieszką mąki kukurydzianej, faktycznie niedobry. No ale raj na ziemi nie istnieje.

Na pochód pierwszomajowy oczywiście nie poszliśmy, byliśmy za to w wesołym miasteczku. Następnie wypisaliśmy sobie na papierze firmowym ZSP zaproszenie, żeby mieć podkładkę na uczelnię i na Politechnikę - w ten sposób nasz prywatny wyjazd stawał się służbowym i nie było problemu z nieuprawnionym użyciem paszportów. Potem jeszcze tylko blisko doba jazdy znowu do Ilmenau i koniec wycieczki. Powrót był dołujący. Szarość, szarość, szarość.

W następnym odcinku: Jeszcze dalej na Zachód - znowu przez Wschód.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dotyczy: , , ,

Kategorie:DeDeeRowo

Sledz donosy: RSS 2.0

Wasz znak: trackback

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


4 komentarze do “Żegnaj NRD (24): Polak, Węgier – dwa bratanki”

  1. lmblmb pisze:

    Slajdy w Niemczech skanuje wiele firm, zdaje się że nawet w Rosmannie możesz to zlecić.

  2. cmos pisze:

    Slajdy w Niemczech skanuje wiele firm, zdaje się że nawet w Rosmannie możesz to zlecić.!

    Owszem, ale to się nie opłaca przy większej ilości. Wkrótce nabędę sobie jakiś przyzwoity skaner na eBayu i zeskanuję. Chwilowo nie mam czasu na dłuższe operacje.

  3. patrickfish pisze:

    Czytam po paru latach
    Cytat: (organizacjom młodzieżowym poświęcę chyba osobny odcinek)

    Kiedy będzie ten odcinek?

  4. cmos pisze:

    @patrickfish
    Kiedy będzie ten odcinek?

    Dziękuję za przypomnienie. Mam tyle tematów o których chcę napisać, a w dodatku skanuję właśnie stare slajdy (już kilka z nich się pojawiło w starych notkach), że mi umknęło. Postaram się wkrótce.

Skomentuj i Ty

Komentowanie tylko dla zarejestrowanych i zalogowanych użytkowników. Podziękowania proszę kierować do spamerów