W Wyborczej wywiad z Józefem Skrzekiem, do którego dodam swoje trzy eurocenty. Przy tym pozostanę w tematyce mojego bloga, bo będzie o koncertach Skrzeka w Niemczech. Najpierw cytat:

Napisałeś muzykę do obrazów Stanisława Świątkowskiego "12 scen z życia Jana Pawła II". Te obrazy to kicz, aż skręca.

- Nie zgadzam się. A nawet jeśli, to co? Adam Hanuszkiewicz tłumaczył mi kiedyś, że prawdziwa sztuka jest na pograniczu kiczu. Świątkowski malował swoje obrazy z fotografii. Ja dodałem muzykę. I przez kilka miesięcy jeździłem z tym programem po Niemczech, grałem dla Polonii, głównie po kościołach. Organy w niemieckich parafiach są zadbane, wypucowane i nastrojone. Świetnie się grało!

Byłem na takim koncercie, oczywiście w parafii polskiej we Frankfurcie. Panowie się spóźnili ze 40 minut, pewnie korek był, Skrzek od razu usiadł do organów i zaczął grać a malarz zabrał się za rozstawianie obrazów. Oprócz płócien postawił notebooka, beamer i ekran i puszczał te same obrazy tylko trochę zaanimowane. No i to nie było na żadnej granicy kiczu, tylko kicz maksymalny. Mnie też poskręcało. Niech Was też poskręca - załączam skan okładki płyty.

Józef Skrzek - okładka płyty

Z muzyką było trochę lepiej, ale też była to chałturka dla kasy. Akurat lubię prog rocka, brzmienia rocka elektronicznego i klimaty SBB, ale to nie ruszyło mnie w żaden sposób. Takie tam, w sam raz dla ludzi którzy nic poza pieśniami religijnymi i sieczką z głośników w supermarkecie nigdy nie słyszeli, dla nich to mogło być jakieś odkrycie.

Ale przynajmniej było to uczciwe - koncert i pokaz obrazów był za darmo a dochód tylko z dobrowolnych datków i sprzedaży płyt i reprodukcji obrazów. Pogadałem z chłopakami którzy robili sprzedaż, podobno dało się z tego żyć. Osłabiło mnie tylko że nie mieli do sprzedania nic SBB, nawet gdzieś z torby, nie musiało przecież leżeć na stoliku. A bym kupił i chyba parę osób oprócz mnie też.

Najbardziej mi szkoda że nie miałem wtedy jeszcze bloga, bo bym zrobił większą notkę ze zdjęciami. A tak Skrzek nie dostanie drugiej szansy, bo drugi raz na taką imprezę nie pójdę.