Gdzieś między Polską a Niemcami, a szczególnie w NRD

Twit programmers of the year (3)

Dziś kolejne doniesienia z frontu walki z programistycznymi twitami, bo na nic innego chwilowo nie mam czasu.

Projekt w którym dotąd robiłem ma od dłuższego czasu dwa projekty pochodne dla dwóch innych modeli samochodów. Jeden z tych dwóch ma dwa warianty - z HUDem i bez. No ale to wszystko jest na tej samej bazie sprzętowej i ma robić z grubsza to samo, różnice są głównie w wyświetlaczu, rozłożeniu LEDów i zegarkach pokazujących niekoniecznie to samo. Tylko wziąć ten wcześniejszy projekt i trochę dopasować. No i prawdziwy twit manager of the year potrafi spieprzyć nawet coś takiego - każda z tych wersji jest wyraźnie inna, te same moduły są w różnych wersjach, albo są wręcz zupełnie inne, nawet mnóstwo nazw tych samych obiektów się nie zgadza. Nikt tego po prostu nie pilnuje. Największy problem jest z jednym z zasadniczych modułów, już w tym pierwszym projekcie on jako-tako działa tylko dlatego, że kiedyś połowę jego zrobiłem na nowo rysując statechart w Rhapsody i generując kod. Teraz zreimplementowałem go całego również w Rhapsody, narysowałem czyste i klarowne statecharty z dobrze zdefiniowanymi interfejsami, w dwa dni było zrobione, a teraz od półtora tygodnia próbuję to zintegrować z wszystkimi trzema systemami. No i wyłazi na każdym kroku to, co im powtarzam od lat: Tak się nie da pisać programów tej wielkości. Ten system jest zrobiony w AUTOSARze - to taka koncepcja modułowości do C, całkiem nie najgorsza (chociaż w pewnych aspektach nie domyślana do końca). Działa to mniej więcej tak, że każdemu modułowi definiujemy w XML porty z dobrze wyspecyfikowanymi interfejsami, a potem te porty łączymy, też w XML, są do tego narzędzia. Całość klei generowany kawałek kodu. Konsekwentnie użyte dałoby to niezły, modularny system, mimo że w C. Tyle że te twity cały czas idą po linii najmniejszego oporu i przestawiają na AUTOSAR tylko to, co absolutnie niezbędne, a pozostałe połączenia międzymodułowe są nadal robione jak ćwierć wieku temu przez #define funkcja1 funkcja2, potem w innym miejscu jest #define funkcja2 funkcja3 i tak dalej. W rezultacie nie ma żadnej modularności, a system przypomina węzeł gordyjski.

Przy okazji zauważyłem, że te nowe projekty kompilują się dobrze ponad dwa razy dłużej niż ten pierwotny, mimo że są mniejsze. Oczywiście nikt z twitów się nie skarży, ale przy czasie rekompilacji powyżej pół godziny rozsądna praca nie jest możliwa, i jest to jedna z przyczyn dlaczego te projekty są w stanie katastrofalnym. Postawiłem hipotezę roboczą, że gdzieś kluczowy header file inkluduje o wiele za dużo. Sprawdziłem i się okazało, że losowo wybrany plik źródłowy inkluduje pośrednio 55.000 headerów. Tak, dobrze widzicie: słownie pięćdziesiąt pięć tysięcy. Krótka analiza pokazała, że to idzie tak: AUTOSAR ma taki specjalny mechanizm definiowania, do której sekcji linkera dany obiekt ma iść - definiuje się powiązany z tą sekcją symbol preprocesora i includuje plik "MemMap.h" (przed obiektem i po obiekcie, zarówno przy definicji jak i deklaracji). Ten plik includuje wszystkie pliki z konkretnymi definicjami, a jest ich z grubsza tyle, ile modułów. To już robi całą masę includów. Ale teraz każdy z tych plików includuje zawsze ten sam plik z definicjami kompilatora, a przecież wystarczyłoby raz. Wywaliłem te niepotrzebne includy i ilość pośrednich includów w moim losowym pliku źródłowym spadła zaraz o 20.000 a czas rekompilacji spadł o jakieś 10%. Zawsze coś, ale w tym pierwszym projekcie jest dokładnie ten sam problem i to nie jest przyczyna różnicy czasów kompilacji. Na moje oko przyczyną jest to, że większość modułów includuje losowo i bez sensu, w pierwszym projekcie dużo tego wyczyściłem albo kazałem ludziom wyczyścić, a w tych nowych nikt się tym nie zajął, ani nawet nie przeniósł do nich poprawek. Niby drobiazg, ale 15 niepotrzebnych minut na każdą kompilację, przy sporym zespole przekłada się na stratę liczoną w osobodniach na tydzień!

W tym pierwotnym projekcie już dawno temu zauważyłem, że kompilacja idzie bez sensu: kompilowało się równolegle na pięciu corach, tyle że największy plik (wygenerowany przez AUTOSAR), kompilujący się przez 6 minut jest w grupie o nazwie alfabetycznie prawie na samym końcu. W związku z tym na końcu pozostałe cory nie mają nic do roboty, a jeden jeszcze przez 5 minut mieli ten jeden plik. Przesunąłem więc tą grupę na początek i voila - kompilacja skróciła się o prawie 5 minut czyli 30%.

W ogóle problematyka czasu i wygody kompilacji i ich wpływu na produktywność, a nawet sukces projektu jest mocno niedoceniana. Znany jest mi wypadek projektu który padł, bo każda generacja kodu z modelu trwała ponad 30 minut. Poprzednią robotę rzuciłem między innymi dlatego, że klient dla którego robiliśmy wymyślił sobie świetny tooling: Program (w Javie) składał się z sześciu części, i żeby je skompilować trzeba było każdą część kliknąć z osobna, i to nie wszystkie naraz, ale po kolei. Każda część kompilowała się 3-4 minuty, czyli akurat tyle żeby tymczasem się przełączyć i coś porobić. Tyle że jak się potem przełączało do Eclipsa to było zawsze "O k..., znowu nie pamiętam który ostatnio klikałem!".  Focusu już nie było, z konsoli też nie dało się łatwo wywnioskować. Efekt był taki, że klikało się parę razy w to samo, albo coś się pomijało i trzeba było od wszystko od nowa. Rozwiązania typu notować na karteczce, albo cały czas się gapić w tego Eclipsa były tak upierdliwe, że aż poszukałem książki od tego badziewia, ale po paru godzinach prób zrobienia żeby wszystko startowało się automatycznie z Anta dałem spokój. Nie dało się i już. Mój szef, też bardzo dobry w te klocki, nie chciał w to uwierzyć, sam się za to zabrał ale wkrótce też się poddał. Dla zainteresowanych podaję słowo kluczowe, po usłyszeniu którego trzeba szybko uciekać: Buckminster.

 Na zakończenie coś dla zmniejszenia hermetyczności notki. Przykłady twitowego i nietwitowego designu UI w elektronice konsumpcyjnej. Najpierw twitowy:

Budzik z twitowym UI

Budzik z twitowym UI

To jest typowy budzik za kilka euro, różne warianty i odmiany można kupić w każdym sklepie. Każdy ma trochę inne ustawianie czasu budzenia, praktycznie zawsze nieintuicyjne. Podejrzewam, że projektanci tego sprzętu w ogóle go nie używają, albo mają jakieś zaburzenia ze spektrum autystycznego i obudzeni w środku nocy, po ciemku, bez problemu potrafią przypomnieć sobie sekwencję klawiszy konieczną żeby alarm na stałe wyłączyć.

Ten konkretny model jest jeszcze bardziej twitowy, bo piszczy przy każdym przyciśnięciu przycisku. Autor tego rozwiązania jest z całą pewnością samotny, albo mieszka u rodziców i ma swoją, osobną sypialnię, nie dzieloną z nikim. Ale przy tak daleko posuniętym autyzmie to nic dziwnego.

A można inaczej. UI tego budzika jest zrobione genialnie:

Budzik z nietwitowym UI

Budzik z nietwitowym UI

Włączenie i wyłączenie alarmu robi się przy pomocy suwaków z boków. Suwak w górę - alarm włączony, suwak w dół - alarm wyłączony. Czas alarmu ustawia się po po przyciśnięciu jednego z tych większych przycisków po lewej i po prawej. Z wyświetlacza znika wtedy wszystko poza ustawianym czasem i naprawdę nie sposób tego nie umieć, nawet bez instrukcji.

Budzik z nietwitowym UI - ustawianie czasu

Budzik z nietwitowym UI - ustawianie czasu

Suwaki podnoszą oczywiście koszt całości o kilka centów - bo program to żadna różnica, te kilkanaście linii kodu przeliczone na wielkość produkcji to koszt przyzerowy. Za to za taki budzik kasują 25 euro (sugerowana cena producenta), w sieci daje się znaleźć oferty od kilkunastu. W bonusie ma jeszcze różne cuda z podświetleniem wyświetlacza. Można? Można!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dotyczy: ,

Kategorie:Ciekawostki, Pomyślmy

Sledz donosy: RSS 2.0

Wasz znak: trackback

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


7 komentarzy do “Twit programmers of the year (3)”

  1. Avatar photo red1grzeg pisze:

    Rzuciłbyś jakimś słowem kluczowym na ten nie-twitowy budzik.

  2. Avatar photo red1grzeg pisze:

    Dzięki. To może brzmieć absurdalnie, ale kupiłem w tym roku już 2 budziki i nie udało mi się dogadać z żadnym.

  3. january pisze:

    Cześć, tu January z „Biokomposta”. Czy ew. mógłbym Cię prosić o mejla na priva? Adres masz pewnie w wordpressie.

Skomentuj i Ty

Komentowanie tylko dla zarejestrowanych i zalogowanych użytkowników. Podziękowania proszę kierować do spamerów