Moim pierwszym projektem AUTOSARowym był taki dla trójliterkowców.

Cluster BMW Gen4 (Źródło: gdzieś z sieci)

W tym okresie na poważnie zaczęły wchodzić clustery całkowicie wyświetlaczowe, ale niektórzy klienci mieli wątpliwości. Ten klient uważał, że użytkownicy chcą widzieć prawdziwe, trójwymiarowe wskaźniki, a nie płaski obraz. Robili u nas dla nich testowo modele z wyświetlaczem 3D, ale klient zdecydował się na cluster ze wskazówkami i sporym wyświetlaczem (zwracam uwagę, że dolne części dużych wskaźników są rysowane na wyświetlaczu). Ale żeby przyzwyczajać klientów do nowej technologii, szybka miała być ciemna. W związku z tym widać było tylko to, co świeci, i cluster wyglądał wcale nie 3D, tylko bardziej płasko niż odpowiednio narysowany obraz na płaskim wyświetlaczu. Zdjęcie jest znalezione w sieci, tu szybka jest całkiem przejrzysta, w sumie nie wiem kiedy to zmieniono. Przy całym developmencie mieliśmy tylko przyciemniane szybki. Ale dość dygresji.

To był też pierwszy prawdziwie AUTOSARowy projekt w fabryce, w związku z tym wszystko dla wszystkich było nowe. Zacznijmy od ówczesnego stanu rynku w tej działce:

• Moje korpo (w końcu jeden z głównych członków konsorcjum) zrobiło własne moduły standardowe i własne narzędzie do ich konfiguracji i robienia ARXMLi dla własnych modułów. Narzędzie było zrobione na bazie Eclipse, moduły miały duże braki w funkcjonalności.
• Moduły MCAL były dostarczone przez producenta procesora (Renesas) i konfigurowane przy pomocy narzędzia zwanego Tresos, zrobionego przez firmę Elektrobit z Erlangen. To narzędzie było też oparte na Eclipse.
• OS (system operacyjny) został kupiony od firmy Vektor Informatik. To jest wiodąca firma z branży narzędzi dla branży okołosamochodowej, wybiła się ona głównie na programie i sprzęcie do symulacji komunikacji na magistrali CAN, zwanym CANoe.
• Oprócz tego parę innych, mniejszych firm od narzędzi próbowało wtedy wejść na rynek AUTOSARa, ale bez większych sukcesów.

Zacząłem czytać specyfikację AUTOSARa, ale potrwało ze dwa miesiące zanim zacząłem chociaż z grubsza rozumieć, co tam jest napisane. Tymczasem zostałem poproszony żeby zrobić skrypty do generacji kodu przy pomocy tego korporacyjnego narzędzia, i tak się zaczęło.

Im dalej wgłębiałem się w specyfikację, tym bardziej widziałem, że to wszystko jest robione z myślą o modelowaniu, znaczy MDD (Model Driven Development). I to mi się podobało. Bo:

Mój pierwszy projekt w automotive, około 2001, był robiony w Rhapsody (wtedy jeszcze firmy I-Logix z Izraela), całkowicie MDD, z generacją kodu z modelu. Całego kodu - przede wszystkim ze statechartów. I wyszło nieźle. To był okres hype na modelowanie, wszyscy tego próbowali. Jeszcze następny projekt - nie w automotive - robiłem w MDD, z Enterprise Architect, tu akurat to ja opracowałem cały proces, i efekty były świetne. Potem hype opadł, bo w wielu zastosowaniach generacja kodu z modelu była zbyt wolna, albo ludzie mieli zbyt wygórowane oczekiwania, albo robili coś źle... Ale według mnie MDD to jest ten "właściwy" sposób robienia softu.

Więc zacząłem rozglądać się za narzędziem. Wcześniej w korpo używali Borland Together Architect, ale to była beznadzieja. Zauważyłem jednak, że właśnie przeszli na Rhapsody, tymczasem IBM Rhapsody. A po dokładnym obejrzeniu go odkryłem, że jest tam coś do AUTOSARa.

Coś tam było, ale dokumentacji do tego było wszystkiego kilka stron gdzieś bardzo głęboko w sieci, te strony mówiły o AUTOSARze v3.x, a dołączony pakiet implementował wersję 4.0.2. Co najmniej połowa informacji na tych stronach już na starcie nie zgadzała się z rzeczywistością. Musiałem mocno poeksperymentować, żeby dojść jak to w ogóle da się używać i co to robi. No ale jakieś ARXMLe do modułów dało się w tym wygenerować. Udało mi się też połączyć je z kodem, ale wygodne w użyciu to nie było. Przy generacji kodu pojawił się kolejny problem - generator kodu Rhapsody był w roku 2001 w pełni konfigurowalny i open source, w 2013 już nie. Konfigurować dał się on tylko setkami properties w ustawieniach, z których jakieś 3/4 było nieudokumentowane, przy większości trzeba było w ogóle wiedzieć, że takie nigdzie nie opisane property w ogóle istnieje. Do tego ten generator kodu był zrobiony dla programów pecetowych, był tam jakiś wbudowany scheduler (zwany frameworkiem), który oczywiście totalnie nie pasował do pojedynczego modułu schedulowanego z zewnątrz istniejącym schedulerem.

Po dłuższych poszukiwaniach znalazłem jakiś dokument opisujący oficjalnie niesupportowany wariant generowania kodu bez tego frameworku, i nawet udało mi się coś z sensem wygenerowac. Po drodze udało mi się nawiązać kontakt z dwoma głównymi developerami Rhapsody, byłem takim key userem tego całego ficzera, że dwa razy kopsnęli się do mnie z Izraela do Niemiec, żeby przedyskutować ze mną moje problemy. Nawet dołączyli rozwiązanie części tych problemów do następnego releasa Rhapsody (wersja 8.1.3, jeżeli dobrze pamiętam), ale nie przeszedłem na nią, bo pozmieniali tyle innych rzeczy, że nie udało mi się dopasować projektu do tej wersji w rozsądnym czasie.

Jednym z problemów było to, że po każdej generacji kodu musiałem robić drobne poprawki w generowanym kodzie. Ja mogłem z tym pracować, twardy jestem, ale nie dało się tego dać do ogólnego użytku. Ale nawet w takiej wersji uratowałem przed skancelowaniem przez klienta (i paroma bańkami w plecy dla korpo) projekt pochodny od tego pierwszego, robiąc statecharty i generując z nich kod. To była ta akcja z wyjazdem do Meksyku, o której pisałem.

Cluster BMW Gen 3.1 (Źródło: gdzieś z sieci)

Jak widać, ten cluster ma też fragment zegara rysowany na wyświetlaczu, ale tu klient od razu zrezygnował z ciemnej szybki. Nie wiem czemu podświetlenie jest na pomarańczowo - sam zmieniałem je na białe, bo klient już pod koniec projektu powiedział, że pomarańczowe jest odbierane jako dziaderskie i żeby to zmienić. No ale kolor podświetlenia był konfigurowalny przez coding, pewnie w niektórych wersjach wrócili do pomarańczowego

Niedawno zajrzałem, co IBM zrobił przez te kilka lat z supportem AUTOSARa w Rhapsody - i nic nie zrobił. Nadal znajdują się dokładnie te same strony z opisem do od lat nieaktualnej wersji, nic się nie zmieniło, sprawa umarła, największy gracz odpadł.

No ale to nie koniec. Dalej w następnym odcinku.